Parę taktów 'Tears in heaven' Claptona potrafii mnie skutecznie rozwalić. Emocjonalnie. Siedzę jak ten głupi bóbr i  płaczę.. Nie wiem, czy to normalne.

Ktoś zaklął mój telefon. Milczy.

Jasne i ciemne strony życia - u mnie emocjonalna sinusoida. Płacz ze śmiechem na przemian. Dosyć niezdrowe. Choć podobno o to właśnie chodzi .

Gra między przeciwieństwami jest istotą życia.

 ... tylko dlaczego na razie czuję się jakbym ciągle przegrywała każde rozdanie??